Woensdag 13 november 2013
We werden wakker met een strak blauwe lucht en een stralend
zonnetje, dus dat beloofde veel goeds voor de CN-Tower!
Het ontbijt van vanochtend bestond uit apple pie: gisteren
nog aan de boom, door Reynold geplukt en door Cathy tot ‘apple-kruimel-pie’
verwerkt, hoe vers wil je het hebben!
De mix van Engels en Nederlands breidt zich ondertussen
steeds verder uit; waren het eerst zinnen, vervolgens delen van zinnen, nu zijn
zelfs woorden niet meer veilig… Vreemd genoeg valt het niemand meer op,
uitzonderingen daargelaten, maar die zorgen dan ook onmiddellijk voor de meest
hilarische spraakverwarringen in een poging Cathy of Reynold toch vooral te
laten inzien dat het echt grappig is…
Paul zou ons komen halen voor een dagje Toronto, met als
enig echt programmapunt het bezoek aan de CN-Tower. Inmiddels in het bezit van
een nieuwe GMC, nog steeds met nummerbord PAULTJE (wat ook nog steeds vreemd
klinkt voor iemand die de 2 meter ruimschoots haalt) zou het iets makkelijker
moeten zijn om met z’n zessen in de auto te kruipen.
Maar goed, het was inderdaad iets makkelijker om in te
stappen en na wat synchroon dansen om de betrokken bil-helften op het juise
moment zo te plaatsen dat de gordels konden worden vastgemaakt reden we, al
meezingend met André van Duin’s ‘alles ziet er anders uit als de zon schijnt’
richting Toronto.
Voor nieuwsgierig geworden lezers: het verhaal van dat vorige bezoek is te lezen op onze site…http://www.hi-five.nl/Verslagen/Canada%202006/Maandag%2013%20november%202006.pdf Net als dat van de hele Take Five Tour trouwens, zowel in het Engels als in het Nederlands.
De gemiddelde tocht naar welke locatie dan ook duurt deze week toch al snel een goed uur, dus kon er ondertussen aan het weblog gewerkt worden. Ferdinand zat, zoals wel vaker deze week lekker met zijn camera te spelen, maar toen Paul brulde dat er twee herten op rechts stonden was het apparaat uiteraard net niet paraat... Het bord ‘pas
op, overstekend wild’ dat hier echt overal langs de weg staat, staat er dus duidelijk niet voor niets! Paul vertelde dat hij
er de vorige avond zowat één op zijn motorkap had gekregen en dat de mensen
hier altijd onmiddellijk vol in de remmen gaan omdat er altijd twee, soms zelfs
drie bij elkaar zijn en die er dus nog achteraan zouden komen.
“Hoe weet je dat het de eerste is dan???” vroeg ik me hardop
af…
“Good question” moest Paul toegeven…
“Nou…da’s niet zo moeilijk”, aldus
Henk: “de eerst draagt een witte lamp en de achterste een rooie!?!?” wat in het
Engels blijkbaar erg grappig klonk, want Paul had onmiddellijk beeld.
Voor de verandering was het eens rustig op de weg naar
Toronto, want als je het over files hebt kunnen ze er hier ook wat van. De
lucht bleef onveranderlijk strak blauw en het zonnetje scheen heerlijk, maar
ondertussen was het toch maar net rond het vriespunt. Gelukkig was het
supertrio ‘dressed for the ocassion’ en onze Canadese sjaals bleken weer
buitengewoon goed van pas te komen.
Frank en Pieter wilde wel even vereeuwigd worden in de Canadese kou en dus moest er geposeerd worden... Uiteraard kun je het aan Henk overlaten om daar op geheel eigen wijze zijn bijdrage aan te leveren?!
Een groter verschil met ons vorige bezoek is nauwelijks
denkbaar, want na wat logisch denkwerk over de stand van de zon en de vorm van
Lake Ontario konden we de contouren van Niagara Falls ontdekken…
Eerlijkheidshalve was alleen Henk volledig overtuigd van zijn gelijk, zelfs zo
overtuigd dat hij Ferdinand’s fototoestel greep en hoogstpersoonlijk de Skylon
Tower besloot te fotograferen. En zeg nu zelf: de prachtige skyline van Niagara
Falls, compleet met helemaal links de Skylon Tower…hoe duidelijk wil je het
hebben?
In tegenstelling tot de vorige keer is het nu mogelijk om
buiten over een rand om de CN-tower te lopen, maar vreemd genoeg bleek alleen
ik dat echt supergaaf te vinden?!? Gisterenavond na afloop van het concert had
ik al verteld dat me dat zo leuk leek en toen had ik er ineens een vader of zeven
bij…
Met name dirigent Harold vond het een HEEL slecht idee en deed een beroep
op de Hi5-mannen om ten koste van alles te voorkomen dat ik zo gek zou zijn om
dat te gaan doen.
Geen idee of hij hoogstpersoonlijk contact heeft opgenomen
met de Tower, feit is wel dat het lopen om de toren vandaag niet mogelijk was…. Nu
waaide het best hard, dus ik kon me er wel iets bij voorstellen, maar het had
toch wel echt leuk geweest… en dat voor maar $175,-- ….
De glazen vloer was er gelukkig nog wel en dus moest er even overheen gelopen worden....
Het uitzicht bleef FANTASTISCH, naar boven, naar beneden, rondom...het maakte vandaag echt helemaal niet uit en dus bleven we gewoon volop genieten.
Inmiddels was het tijd voor lunch en dus op weg naar één van
de grote food courts die hier in elk winkelcentrum wel te vinden is.
Elke Hi5-er heeft zo zijn eigen manier om deze Canada tour
te beleven en die van Ferdinand gaat toch wel grotendeels door de lens van zijn
camera. Toegegeven; het levert een enorm aantal buitengewoon fraaie plaatjes
op, maar helaas heeft hij wel ernstig de neiging zich helemaal te verliezen in
het onderwerp… Nu weten we dat inmiddels, dus is er altijd wel iemand die
Ferdinand in de gaten houdt, maar vandaag ging het fout….helemaal fout….Gefascineerd door een rij oranje taxi’s rende hij alle kanten op, want ja…dat moest toch worden vastgelegd. Geduldig achteromkijkend zagen we hem weer dartel onze kant op draven en dus konden we met een gerust hart naar beneden…dachten we.
Beneden bleek er een keur aan restaurantjes en iedereen kon kiezen waar hij trek in had. Als een soort wandelende portemonnee bleef ik in het midden terwijl iedereen zijn bestelling deed totdat Ferdinand aan de beurt was en het angstjagend stil bleef…. Waar was Ferdinand???
Henk besloot naar boven te gaan om te kijken of hij
Ferdinand kon vinden maar dat was blijkbaar nog
niet zo eenvoudig. Toen Henk een half uur later nog niet terug was
besloot Pieter naar boven te gaan zodat Henk kon komen lunchen, terwijl er
ondertussen koortsachtig geprobeerd werd contact te krijgen met het verloren
schaap… Maar ja, als het schaap zijn telefoon thuis laat liggen wordt dat wel
wat lastig. Ook Paul besloot naar boven te gaan omdat 4 ogen volgens hem nu
eenmaal meer zagen dan twee.
Net toen we rooksignalen aan het overwegen waren kwam Ferdinand,
helemaal alleen de trap afgehuppeld, dus ja…waar waren Pieter en Paul nou
weer?!?! Maar dat was allemaal in orde: Pieter wist waar Paul was en ging hem
even halen zodat Ferdinand alvast kon gaan eten. Op zich klonk dat
veelbelovend, totdat ook Pieter in z’n eentje de trap af kwam..kortom, het
duurde even voordat we weer met z’n allen op weg konden. De mannen hadden wel
zin in winkelen, tot afgrijzen van Henk die er zonder vrouwen dit keer genadig
vanaf dacht te komen en dus stelde Paul voor terug te gaan naar de auto, om
voor de onvermijdelijke spits Toronto uit te kunnen zijn. Onderweg zouden we
dan stoppen bij één van de shopping malls en meteen ook boodschappen doen voor
het avondeten, want de mannen zouden gaan koken! Nog even een laatste blik op de Tower en dan op naar de auto...
Maar zoals altijd zijn onze plannen er alleen om gewijzigd
te worden en ook nu was het niet anders…al bij het verlaten van de
parkeerplaats reden we de file in en dit keer was er geen ontkomen aan. En dus
genoten we van een prachtige zonsondergang boven Lake Ontario en worstelden ons
ondertussen door een behoorlijke stevige uitvoering van weer een Canadese file.
Paul besloot ons even bij de supermarkt af te gooien zodat
we boodschappen konden doen, om ons vervolgens keurig thuis te brengen.
Daar
aangekomen gingen de mannen aan het kokkerellen en binnen de kortste keren
stond er een heerlijk maaltijd van
spaghetti met salade op tafel… Uiteraard hoorde daar een wijntje bij en dus
werd er weer Canadese fles open getrokken, meenemen, zo hadden we allang
besloten was echt geen optie..
Aan tafel werden Reynold en Cathy op de hoogte gebracht van onze avonturen eerder die dag en ook hun zoon Roger kwam nog even langs om het één en ander over vrijdagmorgen te vertellen. Op vrijdagmorgen gaat Hi5 namelijk terug naar school....
Na het eten werd de laptop op tafel gezet voor een dia-show van onze foto's tot nu toe en daar zitten, zo bleek al snel, een heel aantal mooie bij.....
...deze bijvoorbeeld...
Zoals gezegd: een groter verschil met ons vorige bezoek is niet denkbaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten